เคล็ดลับครองความโสดแต่มีความสุข ของแอน-สิเรียม เรื่องโดย สหัสวรรษ

นอกจากความสวยภายนอกที่เป็นอมตะแล้ว ความสวยภายในนี่แหละ ที่ทำให้สิเรียม ภักดีดำรงฤทธิ์ ในวัย ๓๙ ปี ยังคงเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ ชีวิตของเธอผ่านช่วงมรสุมพัดกระหน่ำมาหลายช่วง เธอรับมือกับมันอย่างไรหรือมีวิธีคิดต่อสิ่งต่างๆ รอบตัวอย่างไร วันนี้เธอจะมาเผยเคล็ดลับ

เริ่มสนใจธรรมะตั้งแต่เมื่อไรครับ

คุณแม่และคุณยายพาไปวัดตั้งแต่เด็กๆ แต่จริงๆ ไม่ได้มีความเข้าใจหรือสนใจอย่างลึกซึ้ง จนมาถึงช่วงที่คลอดน้องนนนี่ได้ประมาณสามเดือนก็ได้ไปปฏิบัติธรรมกับคุณแม่ ดร.สิริ กรินชัย ตอนนั้นยังไปแบบไม่รู้และไม่มีความสงสัยใด ๆ จนคุณไก่ (เจษฎ์สุภา โพธิพิมพานนท์) มาชวนไปปฏิบัติคอร์สประมาณ ๗ คืน ๘ วัน นั่นแหละที่มีความเปลี่ยนแปลง ต้องบอกตามตรงว่าที่ไปเพราะความเกรงใจ แต่พอเริ่มปฏิบัติก็รู้สึกดี รู้สึกว่าเหมือนเราเคยทำแบบนี้มาก่อน เดินจงกรมไป น้ำตาก็ร่วงไป คิดได้ว่าที่ผ่านมาเราใช้ชีวิตประมาทมาโดยตลอด ใช้ชีวิตโดยความไม่รู้และไม่เข้าใจว่าศาสนาพุทธคืออะไรสอนอะไร หลังจากครั้งนั้นก็เริ่มหันมาสนใจอย่างจริงจัง ค่อยๆ เรียนรู้และซึมซับมาเรื่อยๆ

จากที่สวดมนต์โดยไม่รู้คำแปลก็เริ่มรู้ ตอนนี้ชอบสวดมนต์และแปลไปด้วย เพราะรู้สึกว่าจิตจะโน้มนำไปถึงสิ่งที่เราสวดอยู่ ไม่เช่นนั้นจิตเราจะนึกไปถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ เปรียบการสวดมนต์เหมือนการทำสมาธิสั้นๆ อย่างหนึ่ง แม้ว่าจะมีแวบไปบ้าง แต่เดี๋ยวนี้กลับมา ตอนนี้หลังตื่นนอนตอนเช้ามาก็สวดมนต์ก่อน คิดว่าอย่างน้อยก็ได้ให้มงคลกับตัวเองแล้ว ส่วนมากจะสวดพระปริตรค่ะ

มีช่วงหนึ่งที่ปฏิบัติแบบตึงมา รู้สึกไม่อยากไปทำงาน เพราะมองว่าทุกอย่างเป็นมายา หลอกลวง ไปไหนมีแต่คนอยากได้ อยากมีอยากเป็น เต็มไปหมด เลยอยากปลีกวิเวก อยากอยู่กับธรรมชาติเบื่อหน่ายการงาน แต่สุดท้ายมันไม่ทำไม่ได้ พอคิดไปคิดมา เราคงไม่นิพพานในชาตินี้หรอก ฉะนั้นกลับไปรับผิดชอบหน้าที่การงานดีกวา แต่ก็ยังปฏิบัติเรื่อยมา

คิดอย่างไรกับบางคนที่วางเป้าหมายไว้ที่การนิพพาน

แอนก็อยากทำได้นะคะ แต่ของอย่างนี้บางทีก็แล้วแต่บุญวาสนาเก่า รวมถึงความหนักแน่นและความมุ่งมั่นด้วย เราทำเท่าที่ทำได้ให้ดีที่สุดก่อน เช่น ทำบุญบ่อยๆ เพื่อเป็นอาหารที่พกพาติดตัวไปได้หลังจากจากโลกนี้ไป แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดที่แอนได้มาจากการปฏิบัติธรรมคือ ไม่ว่าจะหลุด เพลี่ยงพล้ำ หรือเจอปัญหาหนักขนาดไหน ตัวเองจะเตือนตัวเองได้ ถ้าทำได้ ชีวิตจะไม่มีหมัดน็อก แม้จะโดนต่อ แต่ก็จะเตือนตัวเองได้ว่าเรากำลังอ่อนแอ ต้องสู้ให้ได้ แอนเชื่อว่า “ถ้าตนเตือนตนไม่ได้แล้วใครจะเตือน” ก่อนหน้านี้บางทีเวลามีปัญหา เราจะโทษคนอื่น แต่ไม่เคยโทษตัวเอง แต่พอได้ปฏิบัติ จะทำให้เราได้มองย้อนกลับมาที่ตัวเองก่อน

 ที่บอกว่า “ชีวิตจะไม่มีหมัดน็อก” มีครั้งไหนที่เห็นตัวอย่างได้อย่างชัดเจนครับ

คงเป็นตอนที่เลิกกับสามีคนแรก (คุณบิลลี่ โอแกน) ช่วงแรกรู้สึกไม่อยากออกไปทำงานเลย ไม่มีพลังอยากทำอะไร กินข้าวไม่ได้คำว่ากินข้าวไม่ลงนี่ เข้าใจเลยว่าเป็นอย่างไร ถ้าเล่นละครแล้วมีบทแบบนี้สามารถแสดงได้สบายๆ เลย (หัวเราะ) เพราะอยู่ในความทรงจำเลย แต่ไม่ได้ฟูมฟายนะคะ นอนนิ่งอยู่บนเตียง มองเพดาน รู้สึกเหมือนเพดานจะหล่นลงมาทับประมาณนั้น แล้วผอมมาก จนวันหนึ่งไปส่องกระจก แล้วอยู่ๆ ก็คิดได้เอง ว่าเราเป็นอย่างนี้แล้วไม่เห็นมีอะไรดีขึ้น ทำไมย้ำคิดย้ำทำอยู่นั่นแหละ มีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะแยะเหมือนร่างกายมันช่วยตัวเองที่จะกำจัดความทุกข์ออกไป บางคนอาจต้องใช้เวลาเป็นปี แต่แอนอาจจะใช้แค่เดือนหรือสองเดือน ก็สามารถก้าวพ้นทุกข์อันแสนสาหัสนั้นไปได้

ก่อนรู้จักธรรมะ แอนนอนคนเดียวไม่ได้ รู้สึกว่าเหงา ว้าเหว่ ต้องเปิดทีวีทิ้งไว้ตลอด หรือไม่ก็ต้องการคนมาอยู่ข้างๆ แต่ถึงตอนนี้ชอบมากที่อยู่คนเดียว ไม่ชอบเปิดทีวีเพราะรำคาญ ในเรื่องการงานธรรมะ สอนให้เรารู้จักกาลเทศะ ตรงต่อเวลา ทั้งยังมีความรับผิดชอบมากขึ้นสำหรับแอน การเปลี่ยนแปลงตรงนี้มันพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย ทำให้เรารู้ตัวตลอดว่าวันนี้เรากำลังสวมหมวกใบไหนอยู่ เมื่อสวมหมวกของการเป็นแม่ เราควรสอนลูกอย่างไร พออีกวันไปถ่ายแฟชั่น ถ่ายละคร เราต้องทำตัวแบบไหน เวลาปรนนิบัติพระ เราควรทำหน้าที่นี้อย่างไร ธรรมะช่วยให้เรารู้จักเรียนรู้ที่จะอยู่กับคนอื่น

เป็นคนที่ชื่อเสียงและเป็นที่รู้จัก มีปัญหากับอัตตาหรือตัวตนไหมครับ

เป็นมากๆ ตอนที่ไม่เคยปฏิบัติธรรมตัวตนสูงมาก “ฉันเป็นดารา เป็นนางเอกอันดับหนึ่งของช่องเจ็ด เพราะฉะนั้นฉันจะไปกองถ่ายกี่โมงก็ได้ ก็งานทางนี้มันไม่เสร็จนี่” หรือถ้าไปถ่ายละครแล้วไม่เสร็จตามเวลาที่ตกลงกันไว้ ฉันก็จะกลับเลย ต่อให้เป็นช่วงเร่งด่วนก่อนละครออกอากาศ ๓ วัน ฉันก็ไม่สนใจ “ขอคิวไว้แค่นี้ก็ให้แค่นี้” แต่พอเราปฏิบัติแล้ว ก็คิดได้ว่าเราจะทำตัวอย่างนั้นไปเพื่ออะไร ถ้าเราสามารถช่วยเหลือคนอื่นได้และทำให้ทุกอย่างมันจบลงด้วยความแฮ็ปปี้เอนดิ้งได้ ทำไมไม่ทำ พระพุทธองค์ตรัสว่า “มีศัตรูแค่คนเดียวก็มากพอแล้ว” นี่เป็นอีกอย่างที่ทำให้ตระหนักว่า คำสอนของท่านมีอยู่ในทุกที่ ไม่ใช่เรื่องเชย ทันสมัยมาก ไม่จำเป็นต้องแก่ก่อนแล้วค่อยมาเรียนรู้ธรรมะของพระพุทธเจ้า

ความที่ปฏิบัติมาแล้ว คิดว่าตอนเลิกรากับสามีคนที่สอง คงไม่หนักเท่าครั้งแรก

ตอนเลิกกับคุณบิลลี่ จริงๆ แอนก็รู้เรื่องกรรมฐานแล้ว แต่พอเจอวิกฤติจริงๆ ก็งงไปเป็นเดือนกว่าจะตั้งหลักได้ ครั้งที่สองมันไม่ใช่ความทุกข์ แต่เป็นการเข้าใจชีวิตว่าไปกันไม่ได้จริงๆ แล้วจะทนทำไม ในเมื่อไม่มีความสุข เป็นเพื่อนกันจะดีกว่า

แอนว่าทุกอย่างในชีวิต วัดได้ด้วยความสุข ถ้าเราอยู่ด้วยกันแต่ไม่มีความสุข ก็ไม่รู้ว่าจะเบียดเบียนตัวเองไปทำไม พระพุทธเจ้าท่านก็ไม่ได้สรรเสริญที่เราเบียดเบียนตัวเองเพื่อให้คนอื่นมีความสุขเพราะมันไม่ได้มาจากใจ ทุกอย่างอยู่ที่วิธีคิด ตอนให้สัมภาษณ์นักข่าว แอนพูดตามที่คิด ไม่ได้รู้สึกว่าต้องมาแก้ตัวให้ใคร เมื่ออยู่ด้วยกันไม่ได้จริงๆ ก็กล้าหาญพอที่จะยืดอกรับ เพราะเป็นการตัดสินใจของตัวเอง

มีหลักในการเลี้ยงลูกอย่างไรครับ

เลี้ยงตามธรรมชาติค่ะ แอนอยากให้นนนี่อยู่ได้ด้วยตัวเอง จะไม่เลี้ยงให้ติดแม่มาก อยากให้เขาทันคน แอนไม่เคยตีลูก คุยกันด้วยเหตุผลตลอด แอนไม่เคยโกหกลูก จะพูดความจริงกับเขาทุกเรื่อง บอกเหตุผลว่าที่ต้องทำเพราะอะไร ลูกก็จะเข้าใจ อย่างตอนเลือกโรงเรียนเรียนต่อ ก็ถามเขาว่าจะเข้าโรงเรียนอินเตอร์หรือเข้าโรงเรียนเก่าของแม่ที่โรงเรียนไทย แล้วก็ให้ข้อมูลว่าโรงเรียนอินเตอร์เป็นอย่างไร โรงเรียนเก่าที่แม่เรียนเป็นอย่างไร บอกข้อดีข้อเสียให้เขารู้แล้วให้ตัดสินใจด้วยตัวเอง

เรื่องการใช้เงิน นนนี่เขาทำงานตั้งแต่เด็ก สิ่งที่สอนก็คือ บอกเขาว่าพอได้เงินมาแล้วก็ควรจะแบ่งเงินส่วนหนึ่งไว้เพื่อทำบุญด้วย

ขอถามถึงเคล็ดลับในการดูแลความสวย ไม่รู้ว่าจากการทำบิวตี้แคร์หรือเปล่า

แอนค่อนข้างมีวินัยในการกิน แต่การทำงานตรงนี้ บางทีไปไหนมาไหนก็จะมีคนสั่งอาหารมาเอาใจ เราจะต้องรู้จักควบคุมตัวเอง มีคำพูดที่ว่า “ความสุขมาจากใจ สุขเป็นก็เป็นสุข” เวลาได้ทำงานที่ชอบ ข้างในเราจะสุข แล้วมันจะส่งออกมาภายนอก แววตาจะแฮ็ปปี้ สำหรับสิเรียมบิวตี้แคร์ เริ่มจากรายการ เกมแก้จน ค่ะ แอนเห็นคนที่มาออกรายการประสบความสำเร็จเลยหันมาดูตัวเอง เราชอบความสวยความงามเลยเลือกทำธุรกิจด้านนี้ ถือเป็นความภาคภูมิใจของตัวเองมากเหมือนกัน จากคนที่เรียนไม่จบปริญญาตรี แต่สามารถสร้างธุรกิจด้วยตัวเองได้ ค่อยๆ เรียนรู้ไปอย่างบัญชี ไม่ชอบเลย เรียนไม่เคยเข้าสมอง แต่พอทำธุรกิจก็ต้องไปซื้อหนังสือบัญชีมาอ่าน พยายามเรียนรู้จนเข้าใจ นี่ก็เป็นข้อคิดอีกอย่างที่ได้ คือไม่ว่าคุณจะแก่แค่ไหน ก็เรียนรู้และพัฒนาตัวเองได้ การพัฒนาเกิดขึ้นกับเราทุกวัน อยู่ที่เราว่าจะพยายามทำหรือเปล่า

 เห็นยิ้มๆ อย่างนี้ เวลาโกรธแล้วเป็นอย่างไรครับ คงไม่เขวี้ยงข้าวของ

ไม่ค่ะ เพราะเป็นคนรู้คุณค่าของเงิน (หัวเราะ) เขวี้ยงไปแล้วเสียดายของ ต้องซื้อใหม่ เลยไม่ทำ แต่จริงๆ ตอนโกรธแอนก็ยังยิ้มนะคะ ถ้าเป็นคนใกล้ตัว แค่เรามองหน้า เขาก็รู้แล้วว่าโกรธ (ผู้จัดการส่วนตัวบอกว่า เธอจะมองด้วยสายตาเชือดเฉือน) ถึงโกรธก็จะพยามระงับโทสะไว้ให้ได้ พอเห็นว่ามันกำลังขึ้นมาถึงคอหอย รู้ตัวว่ากำลังจะทำอะไรไม่ดี ก็พยายามดับให้ได้ กระแสของความโกรธจะทำให้คนรอบข้างกระเจิง ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น กระแสของความสุขมากกว่าที่ทำให้คนรอบข้างอยากอยู่กับเราและรักเรา

มีช่วงที่ท้อแท้จนไม่อยากทำงานในวงการนี้แล้วไหมครับ

บางครั้งก็รู้สึกค่ะ อย่างตอนได้รับผลกระทบจากข่าวที่ไม่จริง แอนไม่เคยคิดว่ามันจะมีจริงๆ นะ เรื่องปั้นน้ำเป็นตัว จนเจอกับตัวเองนั่นแหละถึงรู้ อย่างข่าวที่บอกว่าเป็นเมียน้อยของคุณปัญญา นิรันดร์กุล มันแรงมาก และไม่เป็นความจริงเลย แต่คนเชื่อไปแล้ว พอเรามาแก้ข่าว ถ้าแก้มากเกินไป ก็หาว่าจริงแน่เลยถึงรีบแก้ แต่พอไม่แก้ก็หาว่าเป็นเรื่องจริงแน่เลย ถึงไม่แก้ ยังคิดว่าชาติที่แล้วเราเคยไปว่าใครไว้หรือเปล่านะ ถึงต้องเจอแบบนี้ แต่ใครจะคิดอะไรอย่างไรก็คงต้องปล่อยไป เพราะชีวิตเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับสังคมอย่างเดียว ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริงอย่างไรก็ไม่ใช่อยู่วันยังค่ำ ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ช่าง เรารู้ใจเราเองดีที่สุด คิดเสียว่าพรุ่งนี้หรือมะรืนมันก็ถูกพับเป็นถุงกล้วยแขกแล้ว นายกฯยังโดนเยอะกว่าเรามาก ที่เราเจอมันแคขี้เล็บ เลยไม่ใส่ใจ เรื่องบางเรื่องถ้าอยู่เหนือการควบคุมก็ต้องปล่อยไป ถ้าคิดได้อย่างนี้แล้วเราจะมีความสุขค่ะ

•  พยายามเตือนตัวเองไว้เสมอ แล้วชีวิตจะไม่เจอ “หมัดน็อก”

•  อยากมีความสุขต้องปรับสมดุลชีวิตให้ลงตัว ทั้งเรื่องงาน ครอบครัว การเงินและงานสาธารณประโยชน์

•  เรื่องที่อยู่เหนือการควบคุมต้องปล่อยไป อย่าใส่ใจ แล้วจะมีความสุข

•  ไม่ว่าจะแก่แค่ไหน เราทุกคนสามารถเรียนรู้และพัฒนาตัวเองได้เสมอ