จิ้งจก เรื่องโดย Violet
มนุษย์ทุกคนมีจุดอ่อนเหมือนๆ กันอยู่ข้อหนึ่งคือ มักประมาทสิ่งใกล้ตัว ถ้าเป็นเรื่องสัตว์ เรามักให้ความเมตตากับสัตว์เลี้ยง (แม้จะไม่ได้เลี้ยงสัตว์) อย่างสุนัขหรือแมวได้ง่ายๆ บางคนก็โปรดสัตว์ด้วยการเลิกรับประทานเนื้อวัว แต่กับสัตว์ที่เห็นอยู่ทุกวันๆ เห็นอยู่เป็นจำนวนมากเรากลับไม่สนใจมันเท่าไร มด ยุง ริ้น ไร แมลงสาบ หรือจิ้งจก คือสัตว์ที่เรากำลังพูดถึง ข้อหนึ่งอาจเป็นเพราะว่า พวกมันเป็นสัตว์ที่ให้โทษมากกว่าให้คุณ เพียงแค่ เห็น ก็รู้สึก รำคาญ แล้ว พี่ชายของฉัน นับได้ว่าเป็นคนดีคนหนึ่งถ้าดูจากนิสัยที่ไม่เคยเอารัดเอาเปรียบใคร มีความคิดคมคาย จะพูดอะไรก็ดูน่าฟังไปหมด ติดตรงที่มีนิสัยไม่ดีอยู่หนึ่งอย่างคือ ชอบรังแกสัตว์เล็กๆ เท้าความไปในสมัยที่เราสองพี่น้องยังเด็ก เราเคยใช้ถุงพลาสติกเล็กๆที่เรียกว่า ถุงน้ำจิ้ม มาดักจับแมลงวัน เราใช้นิ้วหนีบที่ก้นถุงเพื่อให้ปากถุงเปิดกว้าง และต้องเคลื่อนมือช้าๆเพื่อให้อากาศนิ่งที่สุดแมลงวันจะได้บินหนีไปไม่ทัน แต่ถ้าขยับมือเร็วไปสักนิด ก็จะจับไม่ได้ ช่างท้าทายแท้ๆ อย่างไรก็ดี เพียงเล่นเกมนี้กับพี่ชายในวันแรก ฉันก็ไม่เคยคิดเล่นเกมนี้อีก เพราะในช่วงบ่าย หลังจากที่เราจับแมลงวันได้หลายสิบตัว พี่ชายก็ถ่ายเทแมลงวันทั้งหมดไปรวมอยู่ในถุงเดียวกันฉันไม่รู้ว่าเขาทำได้อย่างไร แต่พอรู้ตัวอีกที ก็เห็นเขาเหยียบถุงที่ว่าอย่างเต็มแรงเสียแล้ว ภาพที่เห็นในวันนั้นทั้งน่าสยดสยองและน่าสมเพช แมลงวันบี้แบนดูแทนไม่ออกว่ามันเคยมีชีวิตเป็นแมลงวันมาก่อน ปีกเล็กๆ ฉีกขาดรวมอยู่กับเศษซากเละๆ ฉันรู้สึกกลัวจนร้องไห้ และเลิกเล่นอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับสัตว์ตั้งแต่นั้น พี่ชายไม่ขี้กลัวเหมือนฉัน แต่เมื่อเขารู้ว่าฉันกลัว เขาจึงไม่เล่นจับแมลงวันอีก จนพวกเราโตเป็นวัยรุ่น เขาก็ไม่เคยมีพฤติกรรมรังแกสัตว์ชนิดใดอีกยกเว้นจิ้งจก ฉันไม่รู้ว่าเขาเห็นจิ้งจกเป็นของเล่นแก้เครียดตั้งแต่เมื่อไร เหมือนกับว่าตัวเองสังเกตเห็นบ้าง แต่ไม่ได้สนใจเขาคงทำมาเนิ่นนานก่อนที่ฉันจะออกปากห้าม บ้านของฉันมีหน้าต่างหลายบานที่หันออกไปทางหน้าบ้าน มีหลอดไฟจำนวนหนึ่งอยู่เหนือหน้าต่างด้านนี้ พอถึงตอนกลางคืนเราก็จะเปิดไฟหน้าบ้าน ซึ่งมักจะมีจิ้งจกปีนมาเกาะที่มุ้งลวดเสมอฉันคิดว่าพวกมันคงจะเดินตามแสงไฟ หรือไม่ก็คงต้องการเดินไปหาอาหารตามสัญชาตญาณของมัน ที่จริงแล้วจิ้งจกก็อยู่ของมันดีๆ แต่พี่ชายของฉันกลับไปหาเรื่องระรานมันก่อน เขาชอบใช้เข็มเย็บผ้าคอยแทงตัวจิ้งจกที่เกาะอยู่ตามมุ้งลวด จริงอยู่ว่าไม่มีจิ้งจกตัวไหนตาย แต่ว่ามันคงเจ็บและตกจากมุ้งลวด ดูเหมือนว่าท้องขาวๆ ของจิ้งจกจะกลายเป็นที่หมายตาของพี่ชายทุกยามเย็น ยิ่งตอนได้แทงเข็มไปที่จิ้งจกตัวแล้วตัวเล่า ก็ทำให้เขารู้สึกรื่นเริงบันเทิงใจ ไม่รู้เบื่อ เวลาเห็นพี่ชายแกล้งจิ้งจก ฉันจะห้ามปรามเขาเสมอ เขาก็จะหยุดมือ แต่ฉันรู้ว่าเขายังทำเช่นนี้ทุกวันๆ เพราะพอพูดถึงเรื่องบาปเรื่องกรรม เขาก็จะหัวเราะ กระทั่งวันหนึ่งตำรวจโทรศัพท์มาที่บ้านบอกให้ฉันรีบไปโรงพยาบาลด่วน เพราะพี่ชายประสบอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์คว่ำ ตกลงไปในคูน้ำไม่ไกลจากบ้าน โชคดีที่เขาไม่เคราะห์ร้านถึงกับเสียชีวิต แต่ภาพที่ฉันมองเห็นเขาขณะอยู่บนเตียงในห้องพยาบาลครั้งนั้น ก็ทำให้ฉันหวนนึกถึงกรรมที่เขาทำกับจิ้งจกนับสิบนับร้อย พี่ชายนอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่บนเตียง ที่ศีรษะมีผ้าพันแผลแต่ที่น่าตกใจมากก็คือ ตลอดร่างมีเข็มระโยงรยางค์ ทิ่มแทงตัวเขาเต็มไปหมด ฉันรู้เพียงแต่ว่านอกจากเข็มน้ำเกลือแล้ว ยังมีเข็มให้เลือดและเข็มของเครื่องดามกระดูก แต่นอกนั้นจะมีอะไรอีกบ้างก็สุดจะรู้ สิ่งที่ฉันแน่ใจคือ จิ้งจกที่พี่ชายฉันเคยทำร้ายได้กลับมาทวงหนี้กรรมกับเขาแล้ว แม้ว่าพวกมันจะเป็นสัตว์ตัวเล็กๆ แต่ใช่ว่าคนที่ทำร้ายมันจะอยู่รอดปลอดภัยได้ตลอดไป แท้จริงแล้ววันที่พี่ชายประสบอุบัติเหตุคือวันที่กรรมแสดงผล โชคยังดีที่พี่ไม่เคยทำกรรมหนักถึงขั้นเอาชีวิตพวกมัน เขาจึงรอดตายมาได้ แม้ว่าพี่ชายจะเคยหัวเราะไม่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม แต่เมื่อประสบกับตัวเองเช่นนี้ เขาจึงเลิกแกล้งเลิกทรมานสัตว์โดยเด็ดขาด และไม่เคยประมาทชีวิตเล็กๆ เพราะเขารู้แล้วว่ากรรมชั่วที่ดูเหมือนไม่มากก็ส่งผลร้ายได้จริงๆ
พุทธศาสนาถือว่าการเกิดมาเป็นสัตว์ไม่ว่าชนิดใดก็ตามนับเป็นการเกิดในอบายภูมิ คือเกิดมาเพื่อชดใช้กรรมเก่าและมีโอกาสสะสมบุญน้อย สัตว์จะสร้างบุญใหม่หรือชดใช้กรรมเก่าได้มากน้อยแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับอายุขัยของพวกมัน สัตว์ที่อายุยืน เช่น สัตว์ใหญ่อย่างช้างหรือวัวจึงนับได้ว่ามีบุญมากกว่ามดหรือยุง แต่กระนั้น การที่เราเอาชีวิตของสัตว์เล็กๆ ถือเป็นการตัดโอกาสในการสร้างบุญของมันด้วย อย่าลืมว่าการฆ่าทุกชนิดล้วนเป็นบาป การฆ่าด้วยเจตนามีบาปหนักหว่าการฆ่าโดยไม่ตั้งใจ และเมื่อเรามีโอกาสทำบุญ ก็อย่าลืมอุทิศส่วนกุศลให้สัตว์ที่ตายเพื่อให้เรากินเป็นอาหารหรือสัตว์ที่เราฆ่าโดยพลั้งเผลอด้วย
|